Մի օր մայրիկս ասում է
— Սիրտը մի մեծ աշխարհ է դու պետք է այնպես անես, որ այնտեղ շատ մարդիկ լինեն։
Ես մտածեցի մայրիկիս խոսքերի մասին։ Եվ որոշեցի իմ աշխարհը ստեղծել։ Սկզբում հրավիրեցի մայրիկիս, հայրիկիս, տատիկներիս, պապիկիս։ Ես նաև սեղ ազատեցի իմ հորքորների համար, իմ եղբայրների, իմ ամենալաս, բայց գժոտ հոպարիս, քեռիիս, քեռակնոջս ու ամենալավ հոպարիս կնոջը։ Հարցրեցի քույրիկներիս կոզեն արդյոք իմ սրտում լինել։ Բոլորը համաձայնվեցին, բայց իմ հարազատ քույրիկա ասաց.
— Միա կարող եմ ես իմ հետ իմ փողերը, իմ լեգոներ ու լեգոներից սարքած սարդերիս։
Ես չլսեցի, թե ինչ ասաց ես ասացի հա հա բայց արագ։ Քույրիկս վազելով գնաց ու բերեց նրա պլաստիլինները, լեգոից սարքած սարդերին ու փողերը։